ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ

ျမန္မာျပည္ရဲ့ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆန္းစစ္ၾက၊ ေ၀ဖန္ၾက၊ သံုးသပ္ၾက၊ ေထာက္ျပၾကတာေတြ ဒီရက္ပုိင္း အတြင္းမွာ ေတြ႔ရ ဖတ္ရပါတယ္။ မိမိရဲ့ အျမင္ေတြကို မိမိရႈ႔ေထာင့္ကေန အဲသလိုတင္ျပၾကတာ တင္ျပခြင့္ ရိွပါတယ္။ ဒါဟာ လူတုိင္းမွာ ရိွတဲ့အခြင့္အေရးပါ။ မိမိအေတြးအျမင္ကို လြတ္လပ္စြာတင္ ျပထုတ္ေဖၚ ေျပာဆိုျခင္း ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီမွာ အေရးႀကီးပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အၾကံျပဳလိုတာ တခုရိွပါတယ္။ ဒါကဘာလဲ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံတခုရဲ့ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို တင္ျပတယ္ ဆိုေတာ့ သက္ဆုိင္တဲ့ အေျခအေနအရပ္ရပ္ အားလံုးကို ထည့္သြင္း တြက္ခ်က္ တင္ျပႏုိင္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ကိုယ္လိုတဲ့ အခ်က္ေလး ေတြကိုပဲ ထည့္သြင္းေထာက္ျပတင္ျပျခင္းဟာ မျပည့္စံုတဲ့ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေလ့လာတာမ်ဳိး ျဖစ္ေန တတ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဘက္လုိက္ၿပီး ေ၀ဖန္တင္ျပတာမ်ဳိး ေတြလည္းရိွပါတယ္။ ဘက္မလုိက္တဲ့ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္မႈ ေတြေတာင္ အထက္က တင္ျပ သလို တစံုလံုးကို ၿခံဳငံုၿပီးမွ မတင္ျပရင္ ထြက္လာတဲ့ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈဟာ တဖက္ဖက္ကို ဘက္လုိက္ သလို ျဖစ္ေနတတ္ပါ တယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပုိင္းကထြက္လာတဲ့ စာေရးသူ (ဦး) ေက်ာ္၀င္းရဲ့ စာတမ္းကို ဘေလာ့ေတြကေနတဆင့္ ဖတ္ရပါတယ္။ ဦးေက်ာ္ ၀င္း ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ စာေရးသူတဦးျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ စာေရးသူဟာ သူ႔စာမ်ားေၾကာင့္ ၀ိတ္ရိွသူ၊ ၀ိတ္ႀကီးသူတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ရဲ့စာတမ္းကို ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ စာေရးသူဟာ သူလိုတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကိုသာ အဓိကထားေဖၚျပထားၿပီး ထည့္သြင္းစဥ္းစားတြက္ခ်က္ရမဲ့ အျခားအခ်က္ေတြကို လွစ္လ်ဴရႈ႔ ထားခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

စာတန္းရွင္ ေက်ာ္၀င္းရဲ ့ေကာက္ခ်က္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲ တစ္ဆို႔ ေႏွာင့္ေႏွး ေနတာ အတုိက္ခံမ်ားေၾကာင့္လို႔ စြပ္စြဲထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အတိုက္ခံေတြ ည့ံဖ်င္းတယ္လို႔ တုိက္ ရိုက္ေျပာထားတဲ့ စာတမ္းတခုျဖစ္ေနပါတယ္။ အတုိက္ခံအုပ္စုေတြ ပါတီေတြမွာ အားနည္းခ်က္ ရိွေနတယ္။ အားနည္းေနတဲ့ အခ်က္ေတြက ဘာေတြဘာေတြျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို စနစ္တက် ေထာက္ျပဖို႔သင့္ပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲသလို မဟုတ္ဘဲ ၀ါးလံုးရွည္နဲ႔ သိမ္းရမ္းသလို တင္ျပထားကို ေတြ႔ရပါတယ္။ စစ္တပ္က တသက္လံုးလုပ္လာခဲ့တဲ့ အခ်င္းအရာ ေတြကိုေတာ့ သေဘာ ေလာက္သာ ေျပာထားၿပီး ပိုအေရးႀကီးတဲ့ တင္ျပရမဲ့ အခ်က္ေတြကိုေတာ့ မတင္ျပဘဲ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္က ကမ္းလွမ္းလာရဲ့သားနဲ႔ အတုိက္ခံေတြက တေလ်ာက္လံုး ျငင္းဆန္ ပုတ္ခ်ခဲ့တယ္ လို႔ သူရဲ့စာတမ္းက အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ ေနပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲနဲ႔ ေ၀းေနေသးတယ္ ဆိုတာ အတုိက္ခံမ်ား စစ္တပ္နဲ႔ အေပးအယူ မလုပ္တတ္လို႔ ျဖစ္ရတာမဟုတ္ပါ။ ဒီတခ်က္တည္းနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ျခတဲ့ အတြက္ သူရဲ့စာတမ္းဟာ မျပည့္စံုတဲ့အျပင္ တန္ဖိုးလည္း နည္းသြား ရပါတယ္။

ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမဲ့ အခ်က္ေတြထဲမွာ အတုိက္ခံေတြ စစ္တပ္နဲ႔ အေပးအယူမလုပ္တတ္လို႔ ဆိုၿပီးတင္ျပတာ တခ်က္တည္း မဟုတ္ဘဲ တေလ်ာက္လံုးျဖစ္တည္လာခဲ့တဲ့ တျခားအေျခအေနေတြကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားေျပာ ဆိုဖို႔ အထူးလိုပါတယ္။

ျပန္ၾကည္လုိက္ရင္ ေတြ႔လာခဲ့ရတဲ့ ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ရမဲ့ အေျခအေနအဖံုဖံုက

၁။ စစ္တပ္ဟာ ေျမေပၚအတုိက္ခံေတြ အားနည္းခ်ိနဲ႔သြားေအာင္လုပ္လာခ့ဲတာ ၁၉၆၂ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီး ကတည္းက ျဖစ္ပါ တယ္။ အာဏာဟာ ေသနတ္ေျပာင္း၀ကလာတယ္ ဆိုတဲ့ မူကိုဆုတ္ကိုင္ထားႏုိင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းရိွ ထားပါတယ္။ အတုိက္ခံ ေတြ ဘာမွလုပ္မရေအာင္ ဖန္တီးထားကိုလည္း ထည့္တြက္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ေသးေသးမႊားမႊား လုပ္ေနတာ ကိုေတာင္ ဖမ္း ေနတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကို အတုိက္ခံေတြ ျပည္တြင္းမွာ ရင္ဆုိင္ေနရတာ အားလံုးသိပါတယ္။

၂။ ၁၉၆၂ ကတည္း ပညာေရးစနစ္ ပ်က္စီးယိုယြင္းလာျခင္း။ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အတြက္လုိအပ္တဲ့ အေတြးအျမင္ အယူအဆမ်ားကို ပညာေရးစနစ္အတြင္းမွာ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအတြက္ ျပဌာန္းေလ့လာခြင့္ မေပးထားျခင္း။ အခုဆို (၄၆) ႏွစ္ တုိင္လာပါၿပီ။

၃။ စာေပ၊ အႏုပညာနဲ႔ သတင္းမီဒီယာ ေလာကမွတဆင့္ လူထုဆီကို ဒီမိုကေရစီ အေတြးအျမင္မ်ား သြယ္၀ိုက္၍ ေတာင္ မျဖန္႔ျဖဴးေပးႏုိင္ျခင္း။ ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏိွပ္ခံထားရလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ စာတန္းရွင္ ေက်ာ္၀င္းဟာ သူကိုယ္တုိင္ စာေရးဆရာ တဦးျဖစ္လို႔ လူေတြရဲ့ မ်က္ေစ့ေတြ နားေတြကို ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ အတြက္ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဒီဆိုး က်ဳိးေတြကို ပိုနားလည္သူ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

၄။ ၁၉၆၂ ကတည္း ျမန္မာျပည္ဟာ စီးပြားေရးတစတစနဲ႔ ပ်က္လာခဲ့တာကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔လိုပါတယ္။ စီးပြားေရး က်ဆင္းလာတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ ထမင္းငတ္ေနတဲ့ ျပည္သူ၊ ပညာတပုိင္းတစ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္း အလဲရဲ့ သေဘာသဘာ၀ ေတြကို ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ ဦးေဆာင္မႈ မပါပဲ ဘယ္လိုအျပည့္အ၀ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ ဒါကို သိလို႔ စစ္တပ္က အေရးႀကီးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အခုအထိ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အတုိက္ခံေတြကို အားနည္း ေအာင္ လုပ္ထားျခင္းဆိုတဲ့ နံပါတ္ (၁) အခ်က္နဲ႔ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။

၅။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေၾကာင့္ ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ဒီမိုကေရစီလို႔ တင္စားခံရတဲ့ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာေတာင္ ဆင္းရဲသား အမ်ားစုဟာ သူတို႔ အခြင့္အေရးေတြ အတြက္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္အဖြဲ႔ေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႔ ေတြကို အားကိုးေနရတံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲမဲြေတမႈနဲ႔ ခြဲျခားခံရျခင္းတို႔ဟာ ဆက္စပ္ေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ လူထုအားကိုးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေထာင္ထဲေရာက္ေနတာ သတိျပဳဖို႔လိုပါတယ္။

၆။ ျမန္မာျပည္ဟာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ေနထိုင္တဲ့ တုိင္းျပည္ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရကတည္းက ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားေရးၿပိဳကြဲမႈဟာ အခုအထိ အဆံုးမသတ္ႏုိင္ေသးပါ။ အဲဒီေတာ့ အမ်ဳိးသားခ်င္း ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးကို ခ်န္လွပ္ ထားခဲ့ၿပီး ဒို႔စစ္တပ္က စည္းကမ္းျပည့္၀တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေဖၚေဆာင္ေပးေနတယ္။ စကားမမ်ားနဲ႔ ဒို႔ေျပာသလိုလုပ္ဆိုၿပီး ဗိုလ္က် တဲ့အျပဳအမူေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ၿပီးလည္း မတည္ၿငိမ္မႈေတြကို ေျမေပၚ ေျမေအာက္ နယ္ပယ္ေတြမွာ ဆက္ လက္ရင္ဆုိင္ ရမွာပါ။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ (အပစ္ရပ္ႏွင့္ အပစ္မရပ္ ေသးသည့္) အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအတြင္း ကုိင္စြဲ ထားသည့္ လက္နက္အေရအတြက္ဟာ ရွစ္ေသာင္းႏွင့္ တသိန္းအၾကားမွာ ရိွေနတယ္လို႔ တခ်ဳိ႔ကခန္႔မွန္းပါတယ္။

၇။ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးအရ ျမန္မာျပည္ ပတ္ပတ္လည္က ႏုိင္ငံေတြက အစိုးရေတြဟာ လူထုကဒီမိုကေရစီနည္းအရ ေရြးေကာက္ ထားတဲ့ အစိုးရမ်ားမဟုတ္ပါ။ တရုတ္၊ လာအို၊ ဗီယက္နမ္၊ မေလးရွား၊ စကၤာပူ၊ ဘရူႏုိင္း။ အရင္ကဆိုရင္ ထုိင္း၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဖိလစ္ပုိင္၊ ကမ္ေဘာဒီးယား တို႔လည္းပါခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ အဲသလို အ၀န္းအ၀ုိင္းမွာ ေနလာခဲ့ရတာ ႏွစ္ငါးဆယ္ နီးေနပါၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ႏွစ္ဆယ္ရာစု ေႏွာင္းပုိင္းကာလမ်ားမွာ အေရွ႔ဥေရာပက တုိင္း ျပည္ေတြမွာ ျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့ ကတီၲပါ ေတာ္လွန္ေရးမ်ဳိး ျမန္မာျပည္အတြက္ ရိွမလာျခင္းက ဆန္းတယ္လို႔ မဆိုႏုိင္ပါ။ သင္ခန္းစာယူႏုိင္သည့္ အခ်က္မ်ားမွ လြဲ၍ ထိုႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္အေျခအေနဟာ ထပ္တူမက်ႏုိင္ပါ။

၈။ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ေျပာရပါ ျမန္မာျပည္တြင္ ဘာလြတ္လပ္ခြင့္မွ မရိွပါ။ ေျပာေရးဆိုခြင့္၊ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ မိမိ ဆႏၵကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာထုတ္ေဖၚခြင့္။ ထို႔ထက္ဆိုရပါက ေျမယာပုိင္ဆုိင္ခြင့္၊ ပုဂၢလိကပုိင္ဆုိင္မႈ အခြင့္အေရး၊ မိမိႏွစ္သက္ရာ ေဒသတြင္ အေျချခေနထုိင္ခြင့္၊ မိမိႏွစ္သက္ရာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ခရီးသြားလာခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ပံုႏိွပ္ထုတ္ေ၀ ခြင့္ ဘာဆိုဘာမွ မရိွပါ။ နည္းနည္းေလး ဟေပးထားသည့္ အေျခအေနေတာင္ မရွိပါ။ ထိုအေျခအေနမ်ားကို အနည္းငယ္မွ် ေတာင္ ဖြင့္မေပးဘဲ ဘယ္လိုလုပ္၍ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းမႈကို လုပ္မည္နည္း။

၉။ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ယခင္က စစ္အာဏာရွင္မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ အုပ္စိုးခဲ့သည္။ ထိုသို႔အုပ္စိုးေနသည့္ ကာလမ်ား အတြင္း၌ပင္ ၁၉၅၇ ကတည္းက စီးပြားေရး စတင္ေကာင္းလာခဲ့သည္။ ဂ်ီဒီပီ တႏွစ္လ်င္ ၇% မွန္မွန္တိုးတက္ လာေနသည္မွာ အဲသည့္ ႏွစ္မ်ားကတည္းက။ သတင္းမီဒီယာမ်ား အဲသည့္ေခတ္ကတည္းက အေတာ္ေလး စတင္လြတ္ လပ္လာခဲ့သည္။ လူေတြ ေျပာေရး ဆိုခြင့္ရိွလာခဲ့သည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရမ်ားကေတာ့ စီးပြားေရးေကာင္းေအာင္လည္း ဦးမေဆာင္ႏုိင္၊ လြတ္လပ္မႈ ကိုလည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးျခင္း၏ အုတ္ျမစ္ဆိုသည္ကို မသိ။ သူတို႔အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေတြမ နည္းေတာ့။

ျပန္ေကာက္ရပါက ျမန္မာျပည္တြင္ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ တစ္ဆို႔ေနျခင္းသည္ အတုိက္ခံအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟု စြပ္စြဲပါက လံုးလုံးမွားသည့္ ခ်ဥ္းကပ္မႈျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းရန္ အတြက္ အထက္တြင္ တင္ျပထားသည့္ လိုအပ္သည့္ လကၡဏာမ်ား တုိင္းျပည္အတြင္း တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးမလာခဲ့ ျခင္းကသာ အဓိက ျပႆနာျဖစ္သည္။ ထိုလိုအပ္ေသာ အရင္းအျမစ္က်ေသာ လကၡဏာမ်ား တိုးတက္မလာျခင္းသည္ (၄၆) ႏွစ္ ေက်ာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာ စစ္တပ္အစိုးရ၏ တာ၀န္သာ ျဖစ္သည္။ ဘာမွ လြတ္လပ္မႈမရိွသည့္ စစ္ဖိနပ္သံခြါ ေအာက္တြင္ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳး၍ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းသြားေသာ တုိင္းႏုိင္ငံဟူ၍ တႏုိင္ငံမွ မရိွေသးပါ။

ပါေမာကၡ အမာတရာဆန္၏ ခ်ဥ္းကပ္မႈအရ ျပန္လည္တင္ျပရပါက တုိင္းျပည္တျပည္ တိုးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔အတြက္ မလြတ္လပ္ သည္မ်ား (Unfreedom) ကို တခ်ပ္ျခင္း တလႊာျခင္း အရင္ဖြင့္လွစ္သြားဖို႔ လိုသည္ဟု ဆိုထားပါတယ္။ ဘာတခုမွ မလြတ္ သည့္ အေျခအေနေအာက္တြင္ ဒီမိုကေရစီလည္းျဖစ္မလာပါ။ ဆင္းရဲတြင္းကလည္း လြတ္ေအာင္ မရုန္းႏိုင္ပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ လူတန္းစားက ဒီသေဘာကို နားလည္သည့္ လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လြတ္လပ္ျခင္းတံခါးမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားက တခ်ပ္ျခင္းတလႊာျခင္း စတင္ဖြင့္လွစ္ေနပလား ဆိုတာကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း တံခါးမ်ားအားလံုး ပိတ္ ထားဆဲ။ ျမန္မာျပည္ရိွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၌ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ လြတ္လပ္မႈ လိုတယ္ဆိုတာကို လက္မခံေသာ သူေတြကအမ်ားစု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ၏ စီးပြားေရးစနစ္ကို ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္ထြန္းသည္ပင္ ျပဳတ္သြား ခဲ့တာ မွတ္မိၾကဦးမွာပါ။

တံခါးမ်ားကို ပိတ္ထားသ၍ တုိက္ပြဲမ်ားကေတာ့ ရိွေနဦးမွာ မလြဲပါ။ တုိက္ပြဲ၀င္သူမ်ားမွာ အျပစ္ရိွသည္၊ မပါးနပ္၊ နည္းနာ မကြ်မ္းက်င္ဟု စာတန္းရွင္ေက်ာ္၀င္းလို စြပ္စြဲမည့္သူမ်ား ေပၚလာတာကိုလည္း ေတြ႔ရဦးမွာပါ။ ျဖစ္ႏုိင္ပါက ျမန္မာျပည္သူ ေတြလည္း အေရွ႔ဥေရာက ႏုိင္ငံေတြလို ေခ်ာေမြ႔စြာ အသြင္ကူးေျပာင္းျခင္းကို လိုလားမွာ အမွန္ျဖစ္ ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အုပ္စိုုးသူ ေတြကိုယ္တုိင္က စကားေျပာလိုစိတ္ မရိွသေရြ႔ တုိက္ပြဲေတြက ေနရာအႏွံ႔မွ ပံုစံမ်ဳိး စံုျဖင့္ ၀ီေခၚ၍ လာေနဦးမွာပင္။